در آن آزمایشگاه‌های مخوف زمان جنگ جهانی اول آن کسانی که نامشان را دانشمند گذاشته بودند ساعت‌ها شبانه‌روزی کار و فکر می‌کردند تا ماده‌ای مرگبارتر بسازند. استفاده از مواد شیمیایی برای جنگ و کشتار در جهان سابقه طولانی دارد و حتی ۴۰۰ سال پیش از میلاد مسیح اسپارتی‌ها با استفاده از بمب‌هایی که بخار گوگرد را در هوا پخش می‌کرد سربازان آتن را مجبور به فرار کردند. نخستین استفاده از تسلیحات شیمیایی به شکلی که امروز در دنیا شناخته شده است،
در جنگ جهانی اول صورت گرفت. در جریان این جنگ توپخانه‌های آلمان، فرانسه و انگلیس از گاز کلر، خردل و فسژن استفاده می‌کردند. با شلیک توپخانه این مواد در جبهه دشمن به وسیله باد پخش می‌شد تا افراد بیشتری کشته و مجروح شوند. اما ۹۹ سال پیش در چنین روزی بود که برای نخستین‌بار به‌صورت گسترده و در مقیاس وسیع، آلمانی‌ها در نبرد ایپر با استفاده از تسلیحات شیمیایی ۱۵ هزار نفر از نیروهای بلژیک و متحدین را کشتند. ۲۲ آوریل(۲ اردیبهشت) سال ۱۹۱۵در واقع سرآغاز سیاه پرونده دردناک استفاده از تسلیحات شیمیایی در جهان به‌عنوان سلاح کشتارجمعی بود که هنوز هم در جهان ریشه‌کن نشده است.
آنها که از کشتار پولدار می‌شوند
در موارد مختلفی از تسلیحات شیمیایی برای کشتار جمعی استفاده شده است اما این همه مواد شیمیایی که هر روز بعضی شیمی‌دان‌ها و محققان نوع مرگبارتری از آن را می‌سازند از کجا می‌آیند؟ آن باهوش‌های بی‌رحم که هر روز ترکیب مرگبارتری را می‌سازند کجا هستند و پول فروش این تسلیحات بیشتر به جیب چه کسانی می‌رود؟
واقعیت این است که شرکت‌های مهم تولید‌کننده و فروشنده تسلیحات شیمیایی همیشه سعی کرده‌ا‌ند مخفی بمانند و در پوشش‌های مختلف حتی تولید‌کننده واکسن کارشان را انجام دهند! شاید آنطور که روزنامه نیویورک‌تایمز نوشته مهم‌ترین سند در رابطه با این شرکت‌ها هنوز پرونده ۱۲ هزار صفحه‌ای اعلام تسلیحات شیمیایی عراق به سازمان ملل به حساب آید. عراق که با استفاده از تسلیحات شیمیایی علیه ایران و مردم خودش در حلبچه پرونده سیاهی دارد در گزارش اعلام تسلیحات شیمیایی خود فهرستی از خرید‌های شیمیایی خود را با نام شرکت‌ها و میزان آن به سازمان ملل اعلام کرد. این پرونده به‌خاطر فاش نشدن نام این شرکت‌ها علنی نشده اما در دنیای امروز هیچ رازی نمی‌تواند مخفی بماند.
روزنامه نیویوک تایمز در گزارشی درباره این پرونده به نقل از منابع آگاه به بخشی از این مدارک دست پیدا کرده که نگاهی به آن می‌تواند هر کسی را با کشورهای اصلی تولید‌کننده تسلیحات کشتارجمعی آشنا کند.صدام تلاش زیادی برای خرید بیشتر تسلیحات شیمیایی و مواد مرگبارتر داشت. در پرونده عراق نام ۳۱ شرکت اصلی خارجی وجود دارد که از فروشندگان بزرگ تسلیحات شیمیایی در جهان به‌حساب می‌آیند. به گزارش نیویورک‌تایمز، اکثر این شرکت‌های بزرگ و اصلی اروپایی هستند. ۱۴ شرکت و فروشنده تسلیحات شیمیایی آلمانی، ۳شرکت از هلند و سوئیس و ۲شرکت از فرانسه و اتریش بوده‌اند.
در میان تولید‌کنندگان تسلیحات شیمیایی در کنار اروپایی‌ها شرکت‌های شیمیایی مهم آمریکا هم وجود دارند. در فهرست اعلامی عراق، نام 2شرکت که مقر یکی از آنها در تنسی و دیگری در مریلند است به چشم می‌خورد. در میان شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده تسلیحات شیمیایی که به عراق فروش زیادی داشتند 2شرکت آلمانی در قلب اروپا نقش جدی داشتند. Preusag که گزارش‌ها نشان می‌دهد به تنهایی ۳۰ تن تسلیحات شیمیایی به دولت صدام فروخته و اکنون به TUI تغییر نام داده است.
Hoechst شرکت دیگر آلمانی بوده که ۱۰ تن مواد شیمیایی برای تولید گاز سارین به عراقی‌ها تحویل داد. Karl - Kolb، ایلوت پلنت، تیسن رایشتنال تکنیک، رمالایور تکنیک و مؤسسه شیمی لایپنریگ از دیگر شرکت‌های آلمانی بوده‌اند که در کنار فهرست شرکت‌های هلندی، فرانسوی، انگلیسی، بلژیکی، سوئیسی و آمریکایی قرار می‌گیرند که برای پول دست به هر کاری زده‌اند. پرونده عراق مشت نمونه خروار است اما به خوبی نشان می‌دهد که بیشتر تولید‌کنندگان تسلیحات شیمیایی در جهان را شرکت‌های اروپایی تشکیل می‌دهند.
سایه شومی که ادامه دارد
بر سر جریان سوریه بار دیگر مسئله تسلیحات شیمیایی در جهان داغ شد و خیلی‌ها یاد این مسئله همیشگی نبردهای امروزی جهان افتادند. کنوانسیون بین‌المللی منع تسلیحات شیمیایی مهم‌ترین معاهده بین‌المللی منع تولید، انباشت و استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی و جنگ‌افزارهای شیمیایی است که در ۱۳ ژانویه ۱۹۹۳ در پاریس و نیویورک به تصویب نمایندگان ۱۶۵ کشور عضو سازمان ملل متحد رسید. باوجودپیوستن سوریه اما هنوز ۶حکومت ازجمله رژیم صهیونیستی در دنیا هستند که همچنان این کنوانسیون را امضا نکرده‌اند.
در میان رژیم‌هایی که این کنوانسیون را امضا نکرده‌اند تنها رژیم صهیونیستی است که پرونده قطور استفاده از تسلیحات کشتارجمعی را دارد. استفاده علنی از بمب‌های فسفر سفید در حملات علیه نوار غزه تنها یک برگ از این پرونده است. تاکنون اما مجامع بین‌المللی هیچ فشاری بر اسرائیل در این رابطه مانند پرونده تسلیحات هسته‌ای آن وارد نکرده‌اند تا این رژیم را مجبور به امضای کنوانسیون منع تسلیحات شیمیایی کنند.
